Τα περίπλοκα ηθικά ζητήματα που σχετίζονται με τις ραγδαίες εξελίξεις της γενετικής και της βιοτεχνολογίας δεν αντιμετωπίζονται πάντοτε με τη δέουσα διανοητική σοβαρότητα και ψυχραιμία. Η σύγχυση που συχνά επικρατεί καθιστά ιδιαίτερα χρήσιμη την προσέγγιση αυτών των ζητημάτων από τη νηφάλια και περισσότερο ορθολογική οπτική γωνία της φιλοσοφικής ηθικής. Με αυτό το πνεύμα συζητείται η κανονιστική διάσταση τριών υπαρκτών ή εικαζόμενων μορφών γενετικής παρέμβασης: (α) της θεραπευτικής-προληπτικής που αποσκοπεί στην καταπολέμηση συγκεκριμένων γενετικής φύσεως ασθενειών, (β) της τελειοποιητικής που αποβλέπει στην ενίσχυση ή την επιλογή χαρακτηριστικών η κατοχή των οποίων θεωρείται συμφέρουσα για την κοινωνική ζωή και τη σταδιοδρομία ενός ατόμου, και (γ) της ηθικής που επιδιώκει να προκαθορίσει ηθικά επιθυμητές μορφές συμπεριφοράς. Το συμπέρασμα που εκ πρώτης όψεως προκύπτει είναι ότι, υπό την προϋπόθεση ότι οι εν λόγω επεμβάσεις θα αποδειχτούν ασφαλείς, οι περιπτώσεις όπου θα έπρεπε να απαγορεύονται για ηθικούς λόγους είναι λιγότερες από όσο φαντάζονται σήμερα πολλοί άνθρωποι.
Φιλήμων Παιονίδης, Επιθεώρηση Βιοηθικής,Φθινόπωρο 2007,
Τόμος 1 - Τεύχος 1
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου