Μία Ρώμη ''σκοτεινή''

Η σειρά «Ρώμη», που ο δεύτερος κύκλος της προβάλλεται κάθε Πέμπτη στον ΣΚΑΪ, είναι μια επικής κλίμακας συμπαραγωγή του αμερικανικού ΗΒΟ, του ΒΒC και της ιταλικής RAI.
Μην περιμένετε την ειρωνεία και την ανάλαφρη χάρη της κλασικής ιστορικής σειράς «Εγώ ο Κλαύδιος» ούτε τη χολιγουντιανή πληθωρικότητα του «Μπεν Χουρ». Η σειρά δεν αποτυπώνει μόνο το μεγαλείο της Ρώμης, αλλά και τη σκοτεινή της πλευρά: την απληστία, τον κυνισμό, την προδοσία, τα περίπλοκα παιχνίδια εξουσίας. Παράλληλα με το δημόσιο δράμα, με τους «επώνυμους» πρωταγωνιστές, ξετυλίγεται και το ιδιωτικό δράμα των αφανών. Η κάμερα δεν περιορίζεται στα μέγαρα, αλλά «κατεβαίνει» στη σκόνη και τη λάσπη των δρόμων, στα καταγώγια, στις φτωχογειτονιές.
Σε αντίθεση με ό,τι συχνά συμβαίνει σε άλλες παραγωγές, εδώ οι τολμηρές ερωτικές και οι πολύ βίαιες σκηνές, καθώς και η αρκετά «βρώμικη» γλώσσα δεν είναι αυτοσκοπός ούτε απλώς ένας κράχτης για υψηλότερη τηλεθέαση, αλλά απαραίτητο συστατικό ώστε να δημιουργηθεί η ατμόσφαιρα, το ύφος που ήθελαν οι παραγωγοί της «Ρώμης». Η σειρά αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα με τη λογοκρισία, όχι όμως στις συντηρητικές Ηνωμένες Πολιτείες, όπου προβλήθηκε σε καλωδιακό κανάλι, αλλά στη «φωτισμένη» Ευρώπη. Το ΒΒC συνένωσε κάποια επεισόδια σ' ένα ώστε να περιοριστούν οι ερωτικές σκηνές, ενώ η RAI «χτένισε» τους διαλόγους, κόβοντας και στρογγυλεύοντας τις «σκληρές» λέξεις.
Ο δεύτερος κύκλος ξεκινά μετά τη δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα (του μεγαλύτερου πολιτικού της Ιταλίας, ισάξιου του... Μπερλουσκόνι, όπως ισχυρίστηκε ο δεύτερος) και καταλήγει στη σύγκρουση ανάμεσα στον Μάρκο Αντώνιο και τον Οκταβιανό για την εξουσία και το μελλοντικό πολίτευμα της Ρώμης. Η χρονική περίοδος της αφήγησης είναι αυτή της μετάβασης της Ρώμης από τη Δημοκρατία στην Αυτοκρατορία.
Από μια άποψη, η τηλεοπτική αυτή «Ρώμη» είναι κάπως «νουάρ» και θυμίζει την κινηματογραφική «Sin City» (Αμαρτωλή πόλη) και ας μην έχει ούτε ντετέκτιβ ούτε αστυνομικό μυστήριο. Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο. Ναι μεν με το χρήμα καταφέρνει κανείς πολλά (π.χ., για τα γυρίσματα στήθηκε μια ολόκληρη πόλη στην Τσινετσιτά, ενώ εξαίρετοι Βρετανοί ηθοποιοί υποδύθηκαν αρκετούς κεντρικούς ρόλους), όμως για να έχει μια σειρά ψυχή, για να μην περνάει ξώφαλτσα από το βλέμμα του τηλεθεατή, χρειάζονται και άλλες προϋποθέσεις τις οποίες η σειρά αυτή πληροί.
Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον για τις αυτοκρατορίες γενικά και για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ειδικότερα έχει ενισχυθεί καθώς, μετά την κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, οι ΗΠΑ κατέχουν τη θέση της μοναδικής υπερδύναμης (ίσως σε λίγα χρόνια να ανησυχούμε για τους Κινέζους αυτοκράτορες). Στον αγγλοσαξονικό κόσμο δεν περνάει εβδομάδα που να μην εκδοθεί ένα βιβλίο ή να μη δημοσιευθεί κάποιο εκτενές άρθρο σε κάποιο έγκριτο περιοδικό ή εφημερίδα με θέμα την τύχη των ιστορικών αυτοκρατοριών, τον αγαθοποιό (κατ' άλλους τον ολέθριο) ρόλο τους και τη σύγκρισή τους με τη σημερινή ηγεμονική θέση των ΗΠΑ.
Ασφαλώς, μια τηλεοπτική σειρά δεν είναι ιστορικό δοκίμιο. Δεν παραδίδει μαθήματα Ιστορίας, αλλά αφηγείται ιστορίες - και αυτή η πολυεθνική τηλεοπτική «Ρώμη» το κάνει με καλλιτεχνική δύναμη και πειστικότητα.

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΤΖΙΑΝΤΖΗ/ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 17.04.08